Przejdź do głównej zawartości

SOCJOLOG W PODRÓŻY

Szukaj na tym blogu

Śniadanie

Autor: Tommy w dniu stycznia 13, 2010

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Zobaczcie kto towarzyszył mi dziś podczas śniadania w mieście :-) Oczywiście wszystko działo się w ramach słusznej akcji "podziel się posiłkiem" :-)

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Popularne posty

Most z Pachnidła

Ten most, jeden z najsłynniejszych na świecie, kojarzy mi się szczególnie z filmem Toma Tykwera "Pachnidło". Jest naprawdę niewiarygodnie piękny, niezależnie od tego z której strony i o której porze dnia się na niego patrzy. Z Ponte Vecchio było trochę jak z Wawelem. Przetrwał kilka wieków i dopiero podczas II wojny światowej postanowili go wysadzić Niemcy, których teraz w ramach poprawności politycznej nazywa się nazistami. Otóż ci Niemcy zaminowali wszystkie mosty we Florencji przewieszone nad rzeką Arno, wysadzili wszystkie poza tym jednym, bo nie zdążyli tego zrobić, podobnie jak z Wawelem. Ciężko sobie wyobrazić Kraków bez Wawelu i Florencję bez Starego Mostu. W tej chwili na moście sprzedaż prowadzą praktycznie wyłącznie złotnicy, jednak na samym początku szlachtowano tu zwierzęta na mięso. Brrr... Na górze mostu nad przybudówkami widać wyraźnie biegnący góra korytarz, który kazał wybudować Cosma I Medycejski. Wiadomo, że wielcy Florencji nie...

Ścieżka filozofów

Heidelberg znany jest przede wszystkim ze względu na Uniwersytet. O nim opowiem później, bo to dość ciekawa i jak się okazuje zmitologizowana sprawa, ale najpierw zabieram Was w jedno z najbardziej urokliwych miejsc w mieście, czyli na Ścieżkę Filozofów. Nie jest to żadna trasa ku czci, to po prostu uchwycenie tego miasta w pigułce, którego piękno i panoramy skłaniają do refleksji, zamyślenie, zachwytu i zatrzymania. I tak jest ze ścieżką filozofów. Oglądamy się jeszcze na Stary Most i idziemy w górę. Spacer ścieżką jest szczególnie urokliwy wiosną i latem, kiedy mamy nad głowami korony setek drzew, powoje i pnącza. Sama ścieżka wyłożona jest kamieniami. Kamienie są też wokół nas, jakby zmuszając do skupienia. Nic nie rozprasza naszej uwagi. Tylko kamienie, może milowe. I zakręty, za którymi nie wiadomo co na nas czyha. Jak w życiu. W połowie ścieżki warto odwrócić się za siebie i spojrzeć na panoramę miasta, mosty i zamek w oddali. Pomimo, że w Heidelbergu mi...

Czego nie widać

Pogoda nie zawsze nam dopisywała. Zmieniała się jak za dotknięciem różdżki szczególnie wtedy, kiedy lądowaliśmy gdzieś wysoko w górach. Tak było i w przypadku lasów deszczowych.Mijając po drodze szereg wodospadów, w większości niestety zniszczonych przez Angoli kilkaset lat temu dotarliśmy na taras widokowy, z którego roztaczał się widok na ogromne pasmo górskie, część drugiego pod względem długości łańcucha górskiego na świecie. Roztaczał się... ale może wczoraj. Dziś się nie roztaczał. Widziałem tyle co na obrazku na platformie widokowej, na którym było narysowany co bym widział, gdybym widział :-) Niemniej spacer po lesie deszczowym to jak zwykle niesamowite przeżycia. Do tego po lesie skąpanym w deszczu, który poprzez gęstwinę drzew nie dolatuje do naszych głów. Ale parująca mgła sprawia, że czujemy się jak na planie filmowym, na którym ktoś specjalnie rozpuszcza dym, żeby rozproszyć światło i uczynić świat bardziej tajemniczym.

Obsługiwane przez usługę Blogger