Harem to słowo klucz, słowo zaklęcie, słowo magia. Tożsamy z tajemnicą i z chucią. Marzenie każdego mężczyzny. Nie ma możliwości, żeby być w Stambule i nie odwiedzić haremu.
Ale prawo do pobytu tam miał jedynie władca. I myślę, że to, a nie wygrane wojny sprawiało, że mógł się poczuć prawdziwym władcą. Schodząc z tej szowinistycznej ścieżki, pragnę uspokoić co wrażliwszych, że żadne kobiety już tam nie mieszkają.
Całość jest dużo okazalsza i w formie i w kubaturze niż sam pałac. To było oddzielne miasto ze stajniami, basenami, parkami i życiem, które toczyły tu kobiety pod wodzą matki sułtana, która najczęściej urzędowała w tym pokoju.
Wizyta w Haremie nie tylko uruchamia wyobraźnię, czasem do tego stopnia, że słyszy się śmiech zamkniętych tu kobiet, ale również robi ogromne wrażenie przepychem i genialnymi rozwiązaniami architektonicznymi.
Czyżby sułtanowi chodziło o złączenie ze sobą dwóch potrzeb w jednym miejscu, czyli uczty dla ciała i ducha?
